Πόσες φορές σε άγιο μικρό ρημοκλησάκι
απελπισμένος έμπαινα, γλυκιά μου Παναγία,
μα στην εικόνα Σου μπροστά περνούσε το φαρμάκι
και πλημμυρούσε μέσα μου αγνώριστη ευτυχία...
Αχ, την χρυσή εικόνα Σου και να τη βλέπω μόνο,
το δάκρυ μου χαμογελά, σαν βράχος δυναμώνω
Ναι, μόνο να Σε στοχαστώ γλυκαίνετ' η καρδιά μου,
μοσχοβολούν τα σπλάχνα μου, τριαντάφυλλα μυρίζω,
καλοσυνεύω σα μικρό παιδάκι, Παναγιά μου,
και του παιδιού μου το ψωμί εις το φτωχό χαρίζω.
Εκείνος όπου του Θεού τη μάνα συλλογάται,
στην αγκαλιά της αρετής, στη σκέπη Σου κοιμάται!
............................... ..................... ..........................
Άλλοι σε κράζουν "έλεος", "ελπίδα" ο θλιμμένος,
"Βασσίλισα της εκκλησιάς" Σε κράζει η καμπάνα,
"ελεημοσύνη" ο φτωχός, "νερό" ο διψασμένος,
μα η καρδιά μου Δέσποινα, αυτή Σε κράζει "Μάνα".