Ο περίφημος Περικλής γεννήθηκε στα 490 πΧ. στον Χολαργό, κοντά στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο ευπατρίδης Αθηναίος Ξάνθιππος ο νικητής των Περσών στη Μυκάλη και μητέρα του η κόρη του Ιπποκράτη, και βαστούσε από ένα μεγάλο γένος, το γένος των Αλκμεωνιδών. Πριν τον γεννήσει η μητέρα του είδε στον ύπνο της οτι εγέννησε ένα λεοντάρι. Και ύστερα από λίγες μέρες γεννήθηκε ο Περικλής, ο υπέροχος πολιτικός που ανέξειξε την Αθήνα ως το μεγαλύτερο πνευματικό και καλλιτεχνικό κέντρο. Γι' αυτό και η εποχή που έζησε ο Περικλής ονομάσθηκε "Χρυσούς αιών" της ανθρωπότητος.
Ο Περικλής, προικισμένος με τα πιο πλούσια χαρίσματα, εσπούδασε στους πιο μεγάλους δασκάλους της εποχής του και από παιδί ήταν ο προστάτης των φτωχών και των αδικημένων. Σαν μεγάλωσε και έγινε στρατηγός πήρε στα χέρια του την εξουσία που του πρόσφερε με εκλογές ο λαός και την κράτησε είκοσι σχεδόν χρόνια. Και τόσο αφοσιωμένος ήταν στο καθήκον του, ώστε ο Πλούταρχος έλεγε, οτι ο Περικλής ένα δρόμο ήξερε, το δρόμο που οδηγούσε από το σπίτι του στο Βουλευτήριο και στην Αγορά. Τίποτα άλλο δεν τον ενδιέφερε και δεν τον απασχολούσε παρά μόνο τα σπουδαία ζητήματα της πολιτείας.
Η δύναμη του να επιβάλλεται και να πείθει τους ακροατάς του ήταν μεγάλη. Αν και ήταν νευρικός και είχε πνεύμα ανήσυχο, κατόρθωνε πάντοτε να φαίνεται ήρεμος. Είχε απλούς και σοβαρούς τρόπους, ψυχή καλλιτεχνική, μια γλυκύτητα στη συμπεριφορά του , που εμάγευε. Ήταν έξοχος ρήτορας, αλλά σεβόταν την αλήθεια και ποτέ δεν καταδέχθηκε να παραπλανήσει τα πλήθη χρησιμοποιώντας την ρητορική του ικανότητα, όπως έκαναν οι δημαγωγοί. Κάθε φορά που μιλούσε, όπως λέει ο Αριστοφάνης, αστραπές και κεραυνοί έβγαιναν από το στόμα του και οι Αθηναίοι τον αποκαλούσαν Ολύμπιο. Ο Περικλής είχε αδάμαστη δύναμη χαρακτήρος και σε όλα τα κτυπήματα στεκόταν αλύγιστος. Του αφαιρούσαν τη στρατηγία (για να του την ξαναδώσουν πάλι αργότερα) κι εκείνος όλα τα δεχόταν με στωικότητα και έλεγε: "Αν θέλουμε να είμαστε μεγάλοι, πρέπει να δεχόμαστε με θάρρος το μίσος και τον φθόνο που πρόσκαιρα θα μας κτυπούν".
Χάρη στα εξαιρετικά του προσόντα, ο Περικλής αναδείχθηκε μεγάλος πολιτικός, ικανός στραγηγός και , όπως είπαμε, σπουδαίος ρήτορας. μα απ'όλα πιο πολύ ο Περικλής ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, προστάτευε τους φτωχούς και τους αδυνάτους και λίγο πριν πεθάνει από τον πυρετό που τον κατέβαλε ύστερα από την επιδημία του λοιμού (στα 429 πΧ), είπε στους φίλους του που του παράστεκαν και εξυμνούσαν τις χάρες του: "Είμαι ευτυχής γιατί κανένας από τους Αθηναίους δεν μαυροφόρεσε εξ αιτίας μου". Ο Θουκυδίδης γράφοντας για τον Περικλή του δίνει τον εξής χαρακτηρισμό: "Αγαθών αίτιος, αναίτιος δε κακών".