Τα παιχνίδια τα επαινούσαν όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι: ο Σωκράτης, ο Σοφοκλής, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης. Ο Αναξαγόρας μάλιστα ζήτησε για χάρη όταν θα πεθάνει, να σχολάσουν τα παιδιά από το σχολείο και να βγούν να παίξουν. Ο Πλάτων έλεγε: "Μη μαθαίνετε γράμματα στα παιδιά δια της βίας, αλλά παίζοντας". Οι αρχαίοι έλεγαν οτι το παιχνίδι είναι απαραίτητο γιατί ψυχαγωγεί και ξεκουράζει τον άνθρωπο. Γι΄αυτό πίστευαν πως και οι νεκροί ακόμα στον κάτω κόσμο αγωνιζόντουσαν και έπαιζαν, και στους τάφους των τους έβαζαν παιχνίδια.
Πολλά από τα παιχνίδια που παίζουν σήμερα τα παιδιά ήταν γνωστά στον αρχαίο κόσμο και σε πολλές ελληνικές πόλεις και χωριά συναντά ακόμα και σήμερα κανείς αρχαία ελληνικά παιχνίδια. Οι αρχαίοι έπαιζαν μπάλα, κρυφτό, κλέφτες και χωροφύλακες, νύχτα και μέρα, τυφλόμυγα και στεφάνι, σβούρα, κούνια, καβάλες, βαρελάκια, σχοινάκι και χαρταετούς. Είχαν όμως και οι μεγάλοι τα παιχνίδια τους στα συμπόσια. Παίζαν μονά - ζυγά, ζάρια, κότσια, πεντόβολα. Στα μουσεία θα δείς πολλά απ' αυτά τα παιχνίδια και προπάντων κότσια χρυσά, γυάλινα, χάλκινα. Λένε μάλιστα για τον Αλκιβιάδη οτι μια μέρα που έπαιζε με τους φίλους του στο δρόμο κότσια εμπόδισε ένα αμάξι να περάσει φωνάζοντας στον αμαξά: "Αν θέλεις να μου χαλάσεις το παιχνίδι μου πέρασε από πάνω μου", και ξαπλώθηκε φαρδύς - πλατύς στη μέση του δρόμου. Τα τόπια τους οι αρχαίοι στην αρχή τα έφτιαχναν από νήμα και αργότερα από δέρμα και είχαν ειδικούς χώρους όπου έπαιζαν τη σφαίρα, τα σφαιριστήρια. Τα κορίτσια έπαιζαν από τα πολύ παλιά χρόνια με κούκλες. Μέσα στους αρχαίους αιγυπτιακούς τάφους βρέθηκαν ένα σωρί παιχνίδια και προπάντων κούκλες. Σε διάφορες εποχές τα κορίτσια έπαιζαν με κούκλες φτιαγμένες από ξύλο, από κόκαλο, από χόρτο, από δέρμα, από κερί, από πορσελάνη, από ύφασμα.
Το παιχνίδι δίνει χαρά στον ανθρωπο. Το παιδί μικρό θα παίξει με τα χεράκια του, την κουδουνίστρα του και τα πάνινα παιχνιδάκια που θα του χαρίσουν. Μεγαλώνοντας θα παίξει τα παιχνίδια της συντροφιάς, του σχολείου, το "γύρω - γύρω όλοι", το "τσίμπι - τσίμπι τον αητό", το δαχτυλίδι, τη μέλισσα, την τυφλόμυγα, το τόπι, τους βόλους, τη σβούρα και ένα σωρό άλλα. Ακόμα και πνευματικά παιχνίδια, γλωσσοδέτες, αινίγματα, ατομικά παιχνίδια και ομαδικά. Ύστερα θα αρχίσει τα αθλητικά παιχνίδια, τους αγώνες, το τρέξιμο, το πήδημα, τη δισκοβολία, το κολύμπι και άλλα. Πολλές φορές θα παίξει τα παιχνίδια του τραπεζιού, την ντάμα, το σκάκι, παιχνίδια με κόκαλα, με χαρτιά. με το παιχνίδι το παιδί αυτομορφώνεται, αυτοαναπτύσσεται, αυτενεργεί. Στο παιχνίδι του καθρεφτίζονται όλες οι εσωτερικές του κλίσεις. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας του αρχαίου ελληνόπουλου τις απασχολούσαν οι αγώνες και τα παιχνίδια. και όπως σέβονταν από μικρά τους νόμους του παιχνιδιού, σεβονταν και μεγάλοι τους νόμους της πατρίδας τους. Παιδί που δε σέβεται τους νόμους του παιχνιδιού ή τους παραβαίνει με διάφορες πονηριές, χαρακτηρίζεται από τους συντρόφους του "ζαβολιάρης", και γι' αυτό τον αποφεύγουν και πολλές φορές τον διώχνουν από τη συντροφιά τους.