Ο ξεχωριστός αυτός λογογράφος και ποιητής
μας γεννήθηκε στα 1859 στην Αθήνα και πέθανε τον Ιανουάριο του 1951, 92 χρονών
στην Κιφησιά. Από είκοσι πέντε χρονών άρχισε να εκδίδει μυθιστορήματα,
ποιητικές συλλογές, διηγήματα και μεταφράσεις των αρχαίων μας συγγραφέων.
Στίχους έγραφε ώς τα βαθιά του γεράματα.
Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την εθνική
διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς, πάλεψε για την ίδρυση της «Σχολής των Τυφλών»
και φρόντισε στο «Σύλλογο των Ωφελίμων Βιβλίων» να γίνει μια εργατική σχολή.
Όταν έγινε Διευθυντής της Δημοτικής Εκπαιδεύσεως στο Υπουργείο Παιδείας,
δημιούργησε το γραφείο Σχολικής Υγιεινής και καθιέρωσε την Εορτή της Σημαίας.
Αγαπούσε ξεχωριστά τα παιδιά και έγραψε
πολλά παιδικά ποιήματα και παραμύθια. Στις σχολικές γιορτές συχνά απαγγέλεται το
περίφημο ποίημα του «Χώμα Ελληνικό».
Διάβασε
μερικούς στίχους του:
Τώρα που θα
φύγω και θα πάω στα ξένα,
και θα ζούμε
μήνες, χρόνους χωρισμένοι,
άφησε να πάρω
κάτι κι από σένα,
γαλανή πατρίδα
πολυαγαπημένη,
άφησε μαζί μου
φυλαχτό να πάρω
για την κάθε
λύπη, κάθε τι κακό,
φυλαχτό απ’
αρρώστια, φυλαχτό από Χάρο,
μόνο λίγο
χώμα, χώμα ελληνικό.
Έτσι κι αν σε
ξένα χώματα πεθάνω,
και το ξένο
μνήμα θάναι πιο γλυκό
σα θαφτείς
μαζί μου στην καρδιά μου απάνω,
χώμα
αγαπημένο, χώμα ελληνικό.